αλατόμητος

-η, -ο (AM ἀλατόμητος, -ον)

νεοελλ.

1. αυτός που δεν λατομήθηκε, που δεν κόπηκε από λατομείο

2. (για τη γη) αυτή στην οποία δεν δημιουργήθηκαν, δεν ανοίχθηκαν λατομεία

αρχ.-μσν.

ο αλάξευτος, απετροκόπητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερητ. + λατομητός < λατομώ].